De Manx is een rustige, lieve kat. Ze lijkt zich nooit ergens druk om te maken. Ze is een aanhankelijke metgezel en vindt het heerlijk om bij mensen te zijn.

Manxen moeten hun voeding strikt controleren om ze in goede conditie te houden. Ze hebben over het algemeen een uitstekende eetlust en kunnen vrij snel overgewicht krijgen.

Ondanks hun rustige karakter houdt de Manx van rennen en spelen. Ze heeft een eigenaardig gangwerk en lijkt op een bowlingbal die door de kamer rent.

De vacht moet dagelijks verzorgd worden vanwege de dubbele vacht. Goed borstelen is belangrijk om de vacht glad te houden, aangezien de ondervacht zich na verloop van tijd zal ophopen als dit borstelen wordt verwaarloosd. Tijdens de ruiperiode is speciale aandacht voor de vachtverzorging vereist.

De Manx is een van de oudst bekende kattenrassen. Er bestaan ​​veel prachtige legendes over de oorsprong van dit ras. De meest interessante, maar ook minst genetisch correcte, legende is dat de Manx een dutje deed toen Noach alle dieren in de ark riep. Ze werd wakker net toen Noach de deur van de ark sloot. Ze kwam net op tijd in de ark aan, maar Noach deed per ongeluk de deur dicht bij haar staart, waardoor deze volledig werd afgesneden. Een andere legende vertelt dat het ras afkomstig is van een van de schepen van de Spaanse Armada die in 1588 voor de kust van het eiland Man zonk.

De ware oorsprong van de Manx heeft waarschijnlijk meer te maken met handelsschepen die van Fenicië naar Japan voeren. Deze zeelieden hebben tijdens hun reis mogelijk Japanse kurkentrekkerstaartkatten opgepikt en ze als muizenjagers aan boord meegenomen, in plaats van dat ze een nieuw kattenras wilden importeren.

De eerste Manx-kampioen heette Bonhaki. Deze zilver tabby Manx kreeg deze eer rond 1900 in Londen. De Manx wordt sinds het begin van de jaren 1930 in de Verenigde Staten gefokt en de eerste Amerikaanse Manx Grand Champion werd in 1951 uitgeroepen tot ras.