Trouw aan zijn oorsprong als jager, gefokt om snel te kunnen denken, is de Afghaanse windhond wilskrachtig en onafhankelijk, afstandelijk en zelfverzekerd. De Afghaanse windhond, een studie in tegenstellingen, is beschreven als fel dapper maar mogelijk timide, wispelturig maar soms stil en lui, waardig maar clownesk. De Afghaanse persoonlijkheid varieert van liefdevol tot ronduit afstandelijk, en deze honden kunnen behoorlijk op hun hoede zijn voor vreemden. Zonder goede socialisatie is de Afghaan vatbaar voor het ontwikkelen van een verwilderde aard.

De Afghaanse windhond is om verschillende redenen een hond die veel onderhoud nodig heeft. Hoewel ze zeer intelligent zijn, kunnen Afghanen moeilijk te trainen zijn omdat ze koppig zijn. Ze zijn zeer gevoelig voor harde correcties, wat vaak leidt tot weigering om te gehoorzamen. Ze reageren het beste op zachte begeleiding en strenge discipline. Regelmatige vachtverzorging is essentieel voor het onderhouden van de vacht van de Afghaan. Afghanen moeten wekelijks gewassen en geborsteld worden om dode haren te verwijderen en klitten en klitten te voorkomen, waar ze gevoelig voor zijn. Volwassen Afghanen verharen in de lente en de herfst, en na ziektes; niet-gesteriliseerde teven verharen na elk seizoen.

Hoewel ze prima appartementshonden en echte "bankhangers" kunnen zijn, hebben Afghanen voldoende beweging nodig om verveling en destructief gedrag zoals kauwen te voorkomen. Afghanen moeten minimaal een kilometer of twee per dag uitgelaten worden en een omheinde tuin om te rennen is essentieel. Het ras staat erom bekend dat het smeekbeden om te komen negeert en een dood door een auto is een veelvoorkomende tragedie. Afghanen mogen nooit zonder toezicht rondlopen, omdat hun jachtinstinct hen een bedreiging kan vormen voor huisdieren in de buurt. Met de juiste training en waakzaamheid van de eigenaar kunnen Afghanen goed overweg met zowel kinderen als andere huisdieren.

Afghanen zijn extreem dun onder hun dikke vacht en eten veel minder dan hun formaat doet vermoeden. Een hoogwaardig hondenvoer, eventueel aangevuld met plantaardige olie, kan de huid en vacht gezond houden. Oorkousen (ook wel snoods genoemd) kunnen worden gebruikt om te voorkomen dat de lange oren vuil worden tijdens het eten.

De Afghaanse windhond, een oud lid van de windhondenfamilie, werd duizenden jaren geleden voor het eerst gefokt door nomadische volkeren in Afghanistan, Pakistan en Noord-India. Veel van de geschiedenis van het ras is verloren gegaan toen oorlogszuchtige groepen onder leiding van leiders zoals Dzjengis Khan en Alexander de Grote de regio veroverden. Het ras werd ontwikkeld en gevormd door de noodzaak om wild door bergachtig terrein te jagen.

Als uiterst bekwame jager werd de Afghaan gebruikt om zowel groot als klein wild te doden, waaronder antilopen en mogelijk zelfs luipaarden. Hoewel veel hedendaagse experts betwijfelen of luipaarden de traditionele prooi van de Afghaan waren, vertellen ooggetuigenverslagen over eenzame Afghanen die luipaarden doodden door ze bij de nek te grijpen en de stekels met hun kaken door te snijden.

Afghanen maakten hun eerste pelgrimstocht vanuit het Midden-Oosten met Britse soldaten, die hen in de 19e eeuw meenamen naar Engeland. De Afghaanse windhond werd in 1926 erkend door de American Kennel Club. Hij stond bekend om zijn glamour en bereikte zijn grootste populariteit in de jaren 70. Afghanen worden nu gehouden als huisdier en showhond in plaats van als jachthond, hoewel sommige avontuurlijke eigenaren ze meenemen op coursing om een ​​jacht te simuleren. Hun golvende haar en nobele houding maken Afghanen tot blijvende winnaars in de showring.