De kruising van jachthond en terriër heeft de persoonlijkheid van de Airedale wat verzacht. Het zijn nog steeds stoere honden, maar ze kunnen over het algemeen beter overweg met andere honden dan veel andere terriërrassen. Airedales zijn tolerant tegenover andere huisdieren waarmee ze opgroeien en kunnen over het algemeen goed overweg met kinderen, hoewel ze voor kleine kinderen wat onhandelbaar kunnen zijn.

Airedales zijn in het begin wat afstandelijk tegenover vreemden en hebben vroege socialisatie en training nodig. Airedales zijn zeer intelligente honden, maar hebben een zekere koppigheid of onafhankelijkheid. Ze vereisen een stevige, maar zachte hand vanaf hun vroege puppytijd. De meeste Airedales zijn geen grote blaffers, maar trouw aan hun terriërafkomst kunnen ze serieuze gravers en kauwers zijn. Airedales hebben menselijk contact nodig om gelukkig te zijn.

Airedale terriërs kunnen sterk variëren van vrij kieskeurige eters tot vatbaar voor overgewicht. Dit ras is actief en heeft dagelijks veel beweging nodig. Het combineren van training met beweging is vaak een goede zet, aangezien Airedales gedijen op mentale en fysieke stimulatie. Airedales worden meestal ongeveer 12 jaar oud.

Je kunt erop rekenen dat je Airedale alarm slaat bij gevaar en hij zal de moed hebben om dat alarm te ondersteunen. Ze kunnen erg beschermend zijn tegenover hun gezin, vooral tegenover kleine kinderen. Vroege socialisatie is belangrijk. Airedales kunnen vrij stoïcijns zijn, en eigenaren moeten gewaarschuwd worden voor verwondingen.

De vachtverzorging kan behoorlijk variëren. Om een ​​Airedale in showvacht te houden, moet hij om de paar maanden vakkundig met de hand worden getrimd. De meeste huisdiereigenaren kiezen ervoor om de krullende vacht een of twee keer per jaar te trimmen. Met de getrimde vacht is een snelle borstelbeurt een of twee keer per week voldoende.

De Airedaleterriër vindt zijn oorsprong, net als veel andere terriërs, in de uitgestorven black-and-tanterriër. Deze pittige honden werden gefokt om ongedierte van elke grootte of vorm te jagen. Ze misten echter wel wat reukvermogen en zwemvermogen, dus werden deze terriërs in de 19e eeuw, nabij de rivier de Aire, gekruist met otterhonden om de "koning der terriërs" te creëren: de Airedaleterriër.

Waarschijnlijk zijn er ook enkele kruisingen gemaakt met Ierse en bullterriërs om deze stoere, forse jager te creëren. Airedales jagen niet alleen op ongedierte, maar zijn ook succesvol ingezet op groot wild en als verdedigings- en bewakingshond. De meeste Amerikaanse Airedales vinden hun oorsprong in CH Master Briar, een Britse hond die rond de eeuwwisseling naar de Verenigde Staten werd gebracht.

Airedales worden vandaag de dag nog steeds gebruikt als jachthond voor zowel groot als klein wild, bij de politie en als geweldige gezinshond. Airedales worden ook gezien in behendigheids- en gehoorzaamheidswedstrijden.