De Rhodesian Ridgeback heeft veel bewonderaars gewonnen vanwege zijn aangeboren kwaliteiten. Het ras bezit veel van de kenmerken die doorgaans aan jachthonden worden toegeschreven, maar is iets taaier dan de doorsnee jachthond. De ridgeback heeft een rustig, zachtaardig temperament en blaft zelden.

Hoewel hij de indruk kan wekken van een grote, luie jachthond, kan de Rhodesian Ridgeback een dreigende verschijning zijn. Deze hond is gefokt om te jagen en als beschermer van het gezin. De ridgeback is gemakkelijk te trainen en heeft een bovengemiddelde volgzaamheid.

Vanwege hun aangeboren waakvermogen, zouden ridgebacks niet getraind moeten worden als waakhonden. Hun natuurlijke beschermingsinstinct zou een elementaire gehoorzaamheidstraining moeten ondergaan om ze onder controle te houden.

Rhodesian Ridgebacks zijn extreem tolerante honden en uitstekende gezelschapsdieren. Ridgebacks zijn sociale dieren die genieten van het gezelschap van andere honden; gezinnen moeten echter voorzichtig zijn met het houden van meerdere reuen in één huishouden, omdat dit kan leiden tot dominantiestrijd. Deze honden kunnen goed overweg met katten als ze ermee zijn opgegroeid.

Ze kunnen goed met kinderen overweg, maar zowel kind als hond moeten leren zich in elkaars gezelschap te gedragen. Door hun formaat kunnen jongere en meer opgewonden Ridgebacks kleine kinderen per ongeluk omverlopen. Ridgebacks zijn beschermend tegenover kinderen en andere gezinsleden. Het zijn uitstekende natuurlijke waakhonden en gezinsbeschermers, maar ze moeten wel weten dat de verzorger de leiding heeft.

Ridgebacks blaffen niet, maar ze zijn een alerte waakhond voor alles wat ongewoon is. Het zijn atletische honden, ze kunnen klimmen en je zult merken dat hun natuurlijke nieuwsgierigheid de overhand neemt als er iets interessants aan de andere kant van het hek gebeurt! Het zijn geen natuurlijke gravers, maar ze kunnen wel koele zomergrotten in je achtertuin creëren als je ze niet in de gaten houdt.

Rhodesian Ridgebacks zijn extreem schone honden met weinig geur en minimale haaruitval. Ze kunnen als "makkelijk te houden" worden omschreven als het om eten gaat, maar je moet mogelijk wel op hun calorie-inname letten om te voorkomen dat ze te veel eten en zwaarlijvig worden.

De Rhodesian Ridgeback, vaak ook wel de Afrikaanse Leeuwhond genoemd, komt oorspronkelijk uit Zuid-Afrika. De geschiedenis van het ras gaat terug tot de 16e eeuw, toen de eerste Europeanen het binnenland van Kaap de Goede Hoop verkenden. Hier ontdekten ze de Hottentottenstammen die leefden met een halfgedomesticeerde hond met haar langs zijn ruggengraat – dat naar achteren groeide. Dit is wat we nu de "rug" noemen.

De Rhodesian Ridgeback werd gefokt door de Boeren om te voorzien in hun behoefte aan een jachthond in de wildernis van Afrika. Ze hadden honden nodig die wild konden opjagen, groter gewond wild konden vangen en hun boerderijen 's nachts konden bewaken tegen sluipers en wilde dieren. De boeren hadden ook een hond nodig die bestand was tegen de ontberingen van de Afrikaanse bush, de drastische temperatuurschommelingen van de hitte overdag naar de vrieskou 's nachts aankon, een korte vacht had om teken in het struikgewas te vermijden en 24 uur zonder water kon. Deze hond moest ook een metgezel en beschermer zijn voor zijn vrouw en kinderen.

In 1922 stelde een groep fokkers in Zimbabwe een standaard op voor de Rhodesian Ridgeback, die tot op de dag van vandaag vrijwel ongewijzigd is gebleven. Begin jaren 50 werden verschillende uitstekende exemplaren naar de Verenigde Staten gebracht en in 1955 was de Rhodesian Ridgeback het 112e ras dat werd toegelaten tot de American Kennel Club.