De draadharige foxterriër is levendig en zal zich niet zomaar op de achtergrond van uw huis nestelen. Ze gedijen het beste als ze een taak krijgen en streven ernaar hun baasjes te plezieren. Van nature graven ze graag en doen dat soms ook, vooral als ze zich vervelen. Ze zijn het meest geschikt voor een gezin dat hun huisdier graag actief wil laten spelen.

De draadharige foxterriër is een waakzame hond en laat zijn baasje weten of er een vreemde nadert. Deze honden zijn gemakkelijk te trainen en gehoorzaamheidscursussen worden aanbevolen om het sterke jachtinstinct te beteugelen. Ze kunnen leren om met andere huisdieren om te gaan, maar reuen kunnen agressief zijn tegenover andere reuen.

De belangrijkste overweging bij het houden van een draadharige foxterriër is de tomeloze energie van het ras. Draadharige foxterriërs zijn uitstekende metgezellen voor kinderen, omdat ze nooit moe worden van spelletjes of buitenspelen. Ze willen graag behagen en reageren goed op training. Ze hebben veel beweging nodig om fit te blijven.

Regelmatig borstelen met een borstel met natuurlijke haren is nodig om de vacht gezond te houden. Af en toe trimmen kan nodig zijn, maar zal de textuur van de vacht verzachten; handmatig plukken is nodig om de juiste textuur te behouden, maar is te moeilijk voor de meeste huisdiereigenaren.

Foxhound-meesters die een snelle, alerte hond wilden die hen gemakkelijk op de jacht kon vergezellen, ontwikkelden de moderne foxterriër. De taak van de draadharige foxterriër was om samen te werken met de bereden jagers die de vos achtervolgden. Net als de gladharige foxterriër is de draadharige foxterriër een natuurlijke jager, gefokt op moed en vastberadenheid. Tot voor kort werden de twee rassen alleen beschouwd als vachtvarianten binnen hetzelfde ras.

De draadharige foxterriër vindt zijn oorsprong in Engeland. Hij is waarschijnlijk ontstaan ​​uit een kruising van de witte Engelse terriër met de bullterriër of de beagle. De belangrijkste eigenschap is de grootte; de ​​draadharige terriër moet klein genoeg zijn om de grond in te gaan en de vos te verjagen. De naam terriër is afgeleid van "terra", wat aarde betekent. Elke waardige terriër moest "naar de grond kunnen gaan".